- Auglýsing -
Mér er til efs að kettir og eðli þeirra muni ríða þessari veröld á slig, mannskepnan er þar mun líklegri kandídat og reyndar komin asskoti vel á veg í því samhengi.
Á göngu í mínu hverfi í Reykjavíkurbæ má iðulega rekast á ketti og aldrei hef ég séð nokkurn mann amast við þeim. Þeir spranga þar um í öllu sínu veldi, sumir með bjöllu sem sindrar á og aðrir með trúðakraga, sem er mjög móðins nú um stundir …
Lesið frásögnina í heild sinni í nýju og fersku helgarblaði Mannlífs hér