Eftirfarandi frásögn er brot úr óútkominni ævisögu Sr. Skírnir Garðarssonar.
Við glerborðið
Við gríðarstórt borð í glerhúsi við Höfðatorg sitja fjórar manneskjur, allar sömu megin, með hálfsannars meters millibili, það er covid, þau eru með grímur, í dag á að hrekja prest úr starfi, fólkið er drungalegt. Hinu megin borðsins sitja presturinn og aðstoðarmaður hans, grímuklæddir. Djúp þögn ríkir.
Grímurnar eru nú togaðar niður á hökurnar og fólkið ræskir sig.
Yst til vinstri situr ca. 45 ára grannleitur maður, dökkhærður, aðeins farinn að grána, Þorvaldur Víðisson. Hann er fæddur í Reykjavík 1973, sonur hjónanna Jóhönnu Ásdísar Þorvaldsdóttur, sérkennara og Vilmundar Víðis Sigurðssonar, -biskupsritari, búinn að vera prestur alllengi, en nú ritari biskups.
Næst Þorvaldi situr þykkvaxin kona dökkhærð, gæti verið um það bil hálfsjötug, hún gefur ekki mikið af sér, er þurr á mann. Agnes M. Sigurðardóttir, biskup. Hún er fædd 1954, dóttir hjónanna Sigurðar Kristjánssonar og Margrétar Hagalínsdóttur ljósmóður.
Við hlið Agnesar situr kona líklega um fimmtugt, Ingunn Ólafsdóttir, ljóshærð og kvik í fasi. Mannauðsstóri titluð. Um Ingunni er lítið vitað, en hún virðist stressuð, enda hennar tími í glerhúsinu ekki til langframa hugsaður.
Fjórði aðilinn, lengst til hægri við borðið er Guðmundur Þór Guðmundsson, lögfræðingur biskupsstofu, lágvaxinn maður, dökkskolhærður, kringluleitur, virðist stressaður, ræskir sig mikið. Guðmundur Þór er fæddur 1962, vestfirskrar ættar.
Agnes fiskar fram plagg sem hún endasendir yfir borðið og segir: „Skrifa undir takk“.
Tvímenningarnir kíkja á blaðið og segja báðir í kór „nei takk“.
Þá látum við Rúv um þetta, segja fjórmenningarnir.
Svo er fundi slitið. Út á Höfðatorgi bíður stöðumælasekt á vinnukonu bíls prestsins, kaffihúsið er lokað vegna covids og það er norðangjóla.
Nú er enginn fjórmenninganna starfandi á biskupsstofu lengur, nema Agnes, sem virðist umboðslítil og vinafá. Tvímenningarnir tilheyra hvorugur þjóðkirkju Agnesar og eru kátir með það.