Sjálfstæðisflokkur Bjarna Benediktssonar felldi grímuna þegar formaðurinn fór á bólakaf í opinbera umræðu um þá ákvörðun lögreglustjórans á Akureyri að setja fjóra valinkunna fréttamenn á sakamannabekk í símamáli Páls Steingrímssonar, sem varð uppvís að því að stunda undirróður gegn Helga Seljan og öðrum þeim sem Samherjamenn telja vera óvini sína. Símamálið snýst um uppljóstrun sem sýnir skuggahliðar Samherja og rógburð félagsins í skjóli auðvaldsins.
Páley Borgþórsdóttir, lögreglustjóri á Akureyri, kaus að gera það að aðalatriði að símanum var stolið og rannsaka þá sem ljóstruðu upp um það óeðli sem þrífst í höfuðstöðvum Samherja. Lögreglumönnum frá Akureyri er sigað á fréttamenn. Í framhaldinu tekur svo formaður Sjálfstæðisflokksins undir með löggunni að norðan og telur eðlilegt að fókusinn á símamálið verði þjófnaður á símanum og brot gegn friðhelgi rógbera. Við þetta bætist fáránleg kenning í skjóli Morgunblaðsins og Fjölbrautaskólans í Garðabæ um að starfsmenn Ríkisútvarpsins hafi skipulagt að byrla skipstjóranum ólyfjan og komast þannig yfir síma hans.
Mynd / Hákon Davíð Björnsson.
Það er stórt skref fyrir Sjálfstæðisflokkinn að stíga inn í umræðu sem þessa. Það er ekki aðeins Bjarni formaður sem fer hamförum. Brynjar Níelsson, aðstoðarmaður dómsmálaráðherra, hefur líka tekið fullan þátt í umræðunni. Í þessu samhengi má ekki gleyma því að Páley lögreglustjóri er trúr og tryggur Sjálfstæðismaður sem sat á sínum tíma í bæjarstjórn Vestmannaeyja og var stjórnarmaður í Vinnslustöðinni. Öll vötn í þessu máli renna til Valhallar.
Fortíð Bjarna er þess utan kolsvört
Sjálfstæðisflokkurinn er með þá ímynd að vera spilltasti flokkur landsins. Það ræðst af mönnum eins og Bjarna og Brynjari sem þekkja ekki mörkin á milli dómsvalds og framkvæmdavalds. Fortíð Bjarna er þess utan kolsvört eins og margsinnis hefur verið farið í gegnum í þeim fjölmiðlum sem teljast vera á bandi heiðarleika og sanngirni. Svo slæm er ára Bjarna, formanns stærsta flokksins, að það er nánast óhugsandi að hann fái umboð annarra flokka til að leiða ríkisstjórn. Þá hafa stöðugt fleiri kjósendur snúið baki við flokknum sem nú nýtur fylgis innan við fjórðungs kjósenda.
Bæði Framsóknarflokkurinn og Vinstri-græn eru að mestu lausir við þann spillingarstimpil sem einkennir samstarfsflokk þeirra. Forystuskipti á undanförnum árum hafa fært þeim ákveðinn hreinleika. Það sætir furðu að forystumenn þessara flokka skuli sætta sig við samstarf við þann sótsvarta, sem engan veginn þekkir mörk sín. Íslensk þjóð á betra skilið en að hafa yfir sér stjórnmálamenn sem eru svo skyni skroppnir að þeir virða ekki þau mörk sem gilda um skiptingu valdsins í samfélaginu. Sjálfstæðismenn þurfa að taka til í eigin ranni og losa sig við forystusauð sem þekkir ekki mun á réttu og röngu. Annars fer fyrir honum eins og Miðflokknum.