Serbneski drengurinn biður frænda sinn að fara í ríkið fyrir sig, en hann tekur það ekki í mál.
„Þú ert alltof ungur, þú átt að dansa, ekki drekka,“ segir frændinn reiðilega.
„En það er svo leiðinlegt að dansa ódrukkinn,“ svarar drengurinn að bragði.
„Farðu nú, ég má ekki vera að þessu, ég hef öðrum hnöppum að hneppa“ og tónninn hjá frændanum hefur mildast aðeins.
„Hvað ertu að fara að gera?“ segir drengurinn með þjósti, enda var hann búinn að lofa vinum sínum að útvega áfengi fyrir kvöldið.
Það er varla að frændinn nennti að svara drengnum, en þar sem hann er þekktur í þorpinu fyrir að koma vel fram við ungviðið, hreytir hann þessu út úr sér:
„Ég þarf að taka Kóraninn upp á segulband.”