Sjóarinn lagði land undir fót og hitti skipstjórann, útgerðarmanninn og rafvirkjann Illuga Jens Jónasson á heimili hans í Ólafsvík.
Í viðtalinu segir Illugi frá því er hann missti dreng í sjóinn við veiðar. „Það var slæm tilfinning,“ sagði skipstjórinn og hélt áfram: „Sem betur fer var alveg spegilsléttur sjór, rjómablíða. Við vorum búnir að láta fyrra trogið fara og vorum með í sleppikrók. Og svo teygði hann sig svo langt út fyrir, hann náði ekki almennilega í. Svo sá ég hann bara detta niður. Þannig að það var bara flautað á drengina sem voru niðri á millidekki og bakkað og hent til hans hring. Svo synti hann og komst upp stigann.“
Aðspurður hvort drengurinn hafi verið í flotgalla svaraði Illugi brosandi: „Nei, nei. Hann var bara í buxum, ekki einu sinni í stakk, það var svo gott veðrið.“
Reynir spurði Illuga hversu kaldur sjórinn hafi verið.
Illugi: „Þetta var í maí, það voru svona átta, níu gráður. En það stökk enginn í galla og út í sjó á eftir honum, hann var í svo góðu formi drengurinn, á fullu í fótboltanum þannig að það var ekki það.“
Þáttinn má sjá í heild sinni hér á efnisveitu Mannlífs.