Eiríkur Sigurbjörnsson missti Daníel, son sinn um páskana á þessu ári. Ekið var yfir Daníel fyrir utan heimili kærustu hans. Eiríkur telur að ekki hafi verið um óviljaverk að ræða. Vitni að atvikunu dró frásögn sína til baka. Eiríkur gerir þennan harmleik í hlaðvarpinu Mannlífið með Reyni Traustasyni. Hann segir að Daníel hafi lifað „riskí“ lífi. Hann hafði verið í neyslu en snúið við blaðinu og verið edrú í sjö mánuði þegar hann féll skömmu áður en hann dó.
„Freistingarnar voru svo miklar að Daníel féll. Hann átti að fara í meðferð eða hitta lækni á föstudeginum langa, en hann var í neyslu um nóttina. Vinkona hans, kærasta hans, vaknaði og tók eftir að hann var ekki á staðnum. Hún kíkti út og sá hvar hann lá í blóði sínu. Þetta er alveg hræðilegt,“ segir Eiríkur.
Banamaður Daníels var úrskurðaður í gæsluvarðhald en leystur út eftir fjóra til fimm daga. Fjölskylda hins látna taldi að atvikið, ef það var slys, hlyti að vera hræðilegt áfall fyrir þann sem varð Daníel að bana.
„Okkur datt í hug hvort við ættum að ræða við hann og hugga hann, ef þetta hefði verið slys. En nokkrum dögum síðar var hann farinn að dilla sér á fullu, selja eiturlyf og gera alls konar kúnstir án þess að sýna nokkra iðrun. Þetta veit lögreglan,“ segir Eiríkur.
Kærasta Daníels var búin að lifa mjög erfiða tíma en loksins hafði hún fundið þann sem hún elskaði. Eiríkur segir að Daníel hafi verið búinn að gefa henni von, verið góður við hana og stappað stálinu í hana.
„Stúlka sem talaði við hana sagði að móðir sín hefði orðið vitni að þessu og sagði henni í smáatriðum það sem móðir hennar hafði sagt henni. Hún sagði að það hefði verið ógeðslegt að sjá manninn í sömu peysunni þegar vettvangsrannsókn var gerð og þegar hann framdi þetta ódæði. Hún sagði að þetta hefði ekki verið slys. Daníel datt niður og maðurinn keyrði yfir hann og bakkaði síðan yfir hann. Kærasta Daníels vildi hitta mömmu stúlkunnar, sem var til í það, en svo þegar þær hittust þá sagðist konan aldrei hafa séð þetta. Fólk er hrætt. En hvernig vissi hún að maðurinn hafði verið í sömu peysunni?“
Eiríkur segir að það hafi legið fyrir að illindi voru á milli Eiríks og banamannsins.
„Já, það sem varpar efa á að þetta hafi verið óviljaverk er að akkúrat ári áður, upp á dag, þá rændi þessi náungi gullmeni sem mamma Daníels hafði gefið honum. Upp á dag. Daníel var aldrei sáttur við það og vildi fá það til baka en honum hafði verið hótað dagana á undan og var töluvert smeykur. Hann sagði á áfangaheimilinu, sem hann var, að honum hefði verið hótað. Það hafði farið að renna af honum þarna um morguninn og hann þurfti meira. Þá kom þessi sendiboði sem auglýsti á Instagram eða hvað það heitir og Daníel sá það og þá var það akkúrat maðurinn sem hafði rænt af honum ári áður,“ segir Eiríkur.
Hann sagðist vilja fyrirgefa banamanni sonar síns en til þess yrði að koma til iðrun.
„Það eru margir sem leiðast út á óheillabraut en innst inni vilja þeir lifa öðruvísi lífi og ég hugsa og get sagt það hérna að ef þessi viðkomandi einstaklingur iðraðist, breytti til, gengi á Guðs vegi, játaði og beiddist fyrirgefningar þá væri ég fyrsti maður til að rétta fram höndina og reyna að hjálpa honum, vegna þess að ég hef reynslu af því að hjálpa þeim sem eru komnir í þennan farveg. Ég myndi fyrirgefa honum. En eins og staðan er í dag þá gengur hann ekki á Guðs vegi og fyrr eða síðar verður hann öðrum og sjálfum sér til skaða ef hann er ekki stoppaður af.“
Viðtalið í heild sinni er að finna hér í prentaðri útgáfu og hlaðvarpið er hér.