„Ég hef í rauninni aldrei unnið úr þessu. Í hvert skipti sem ég hef sótt mér hjálp hef ég verið komin á það slæman stað að það sem skiptir þá mestu máli er að koma mér á góðan stað,“ segir Myrra Ösp Gísladóttir um móðurmissinn. Myrra var 16 ára gömul þegar móðir hennar varð bráðkvödd.
„Það eru að verða 20 ár síðan mamma féll frá en þetta er ennþá mjög hrátt og ég er ekki búin að vinna úr þessu. Mamma var að taka sig til fyrir vinnu og féll niður og var dáin. Ég og pabbi vorum heima; við heyrðum dynk og komum að henni,“ segir Myrra Ösp.
Myrra segist hafa tekið meðvitaða ákvörðun eftir fráfall móður sinnar um að gleyma því að hún hefði dáið. „Það tókst náttúrlega ekki og í staðinn gleymdi ég alveg ótrúlega mörgu. Ég upplifi eins og ég hafi þurrkað mikið út og líka margt sem gerðist eftir að hún dó. Minnið er ekki gott. Ég setti upp þykkan varnarskjöld eftir að mamma dó. Ég hleypi ekkert mörgum að mér; maðurinn minn hefur meira að segja þurft að berjast fyrir því að ég hleypi honum að. Ég varð ógeðslega reið,“ segir Myrra Ösp með áherslu, „yfir að mamma skyldi hafa yfirgefið mig; eins og þetta hefði verið henni að kenna. Fyrst fannst mér ég vera reið út í heiminn en fyrir nokkrum árum upplifði ég ljósaperumóment og fattaði að ég væri reið út í mömmu og þá náði ég að vinna örlítið í þessu. En ég var reið í mörg ár.“
Myrra Ösp segir að það skiptir engu máli hvað fólk sé gamalt; það komi alltaf stundir þegar það þarf mömmu sína. „Mamma var engill. Það var alltaf ótrúlega bjart yfir henni. Hún var ótrúlega hress og alltaf að passa upp á að öllum öðrum liði vel. Hún var hrókur alls fagnaðar. Allir sem minnast hennar muna hvað hún var dásamleg.“
Myrra Ösp Gísladóttir er í hjartnæmu Helgarviðtali Mannlífs, þar sem hún ræðir meðal annars móðurmissinn og veikindi sonar síns. Lesa má viðtalið í heild sinni hér.