Tískuheimurinn, með tískubiblíuna Vogue fremsta í flokki, hefur hingað til ekki verið þekktur fyrir að fagna fjölbreytileikanum. Hvítar og horaðar fyrirsætur, og seinna leikkonur, eru það sem við höfum mátt venjast á forsíðum tímaritsins síðan það var stofnað fyrir rúmri öld.
Í því ljósi hefur verið einkar ánægjulegt að fylgjast með fyrstu skrefum nýs ritstjóra breska Vogue, Edwards Enninful, en fyrsta konan til þess að prýða forsíðuna undir hans stjórn var engin önnur en feminíski aktívistinn og fyrirsæta af blönduðum uppruna, Adwoa Aboah. Með þeirri ákvörðun gaf hann til kynna það sem koma skal – hann mun ekki veigra sér við að taka pólitíska afstöðu.
Adwoa hefur verið ein vinsælasta fyrirsætan síðustu misserin en hún er einnig stofnandi samtakanna Gurls Talk, sem hvetja ungar konur til þess að tala opinskátt um málefni sem brenna á þeim, hvort sem það er andleg heilsa, líkamsímynd, fíkn eða kynvitund.
Stærstu fyrirsagnir þessa fyrsta tölublaðs nýja ritstjórans minnast ekki á trendin, vinsælustu töskurnar eða nýja maskara, heldur listar upp nöfn þeirra sem eru hvað stærstir á sviði pólitíkur og lista og eru einnig af ólíkum uppruna og á breiðu aldursbili.
Fráfarandi ritstýra, Alexandra Shulman, hefur mátt sæta gagnrýni fyrir fjölbreytileikaskort en engin svört fyrirsæta prýddi forsíðuna ein á báti frá því Naomi Campbell gerði það árið 2002 þangað til Jourdan Dunn sat fyrir á forsíðu tískutímaritsins árið 2014.
Nýi ritstjórinn segist staðráðinn í því að sýna konur af fjölbreyttum uppruna, með mismunandi vaxtarlag og bakgrunn.
Edward er fyrsti svarti og jafnframt fyrsti karlkynsritstjóri tímaritsins í rúmlega 100 ára sögu þess og segist vilja að Vogue verði eins og búð sem konur hræðast ekki að ganga inn í.
Þið munuð sjá allar stærðir og gerðir, aldur, kyn og ólík trúarbrögð í blaðinu, ég er mjög spenntur fyrir því.
„Áður en ég fékk starfið talaði ég við margar konur sem fannst þær ekki geta samsamað við þær sem voru hvað mest á síðum tímaritsins. Þess vegna langaði mig til þess að hafa blaðið opið og vinalegt. Þið munuð sjá allar stærðir og gerðir, aldur, kyn og ólík trúarbrögð í blaðinu, ég er mjög spenntur fyrir því. Og mun minna af fyrirsætum sem eru með óheilbrigt útlit,“ lét hinn nýi ritstjóri hafa eftir sér.
Edward bætti því við að hann myndi berjast gegn „stærð núll“-kúltúrnum í tískuheiminum með því að sýna konur með allskonar vaxtarlag og ræða opinskátt við hönnuði um þessi mál.
„Þegar ég byrjaði í bransanum á tíunda áratug síðustu aldar voru prufustærðirnar númer 4 og 6. Í dag eru prufustærðirnar tvöfalt núll. Mér finnst að tískubransinn, eins og hann leggur sig, verði að taka þátt í samræðum um þessi mál.“