Janúarmánuður heitir eftir rómverska guðinum Janusi, sem var guð upphafs og inngöngu. Janus hafði tvö andlit, annað vísaði fram og hitt aftur og gat hann því horft bæði aftur og fram í tímann. Á miðöldum færði kirkjan nýársdag til 25. desember en síðar til 25. mars, til boðunardags Maríu. Á sextándu öld lagfærði Gregoríus páfi tímatalið og 1. janúar varð aftur nýársdagur.
Janúar þykir góður afmælisdagur samkvæmt hjátrú. Það er talið heillavænlegt að fæðast þennan fyrsta dag ársins og þau börn muni eiga hamingjuríka ævi, auk þess sem
þau fá auðvitað fyrst bílpróf í vinahópnum, sem er líka líklegt til vinsælda.
Janúar hefur hvorki árstíðbundna né heldur stjarnfræðilega þýðingu sem upphafsdagur nýs árs en var valinn nýársdagur eftir geðþótta Rómverska öldungaráðsins árið 153 f.Kr. Rómversku keisararnir hrærðu reyndar í tímatalinu hver á fætur öðrum þar til það var komið á skjön við sólarganginn og var það loks Júlíus Sesar sem kom lagi á það árið 46 f.Kr. Þá þurfti hann reyndar að hafa árið 445 daga langt til að rétta tímatalið af.