Hrönn Ólína Jörundsdóttir, nýr forstjóri Matvælastofnunar, hefur ástríðu fyrir vinnunni sinni, keppir í hjólreiðum, elskar að sinna börnunum sínum og passar upp á mataræðið og almennt heilbrigði. Hún segir að helst þyrftu að vera sjötíu og fimm klukkutímar í sólarhringnum til að hún kæmist yfir allt sem hana langar að gera en neitar því að vera undir álagi. Hún hafi alltaf haft þann eiginleika að hella sér hundrað prósent út í það sem veki áhuga hennar og eftir að hún fjarlægði mjólkurvörur úr mataræðinu hafi hún verið óstöðvandi.
Fyrir utan vinnuna eru það hjólreiðarnar sem taka mest af tímanum. Hvernig hjólreiðar stundar Hrönn?
„Ég hef bæði verið á fjallahjólum og ferðast mikið um hálendið í fjallahjólaferðum,“ segir hún. „En ég hef líka verið á götuhjólum og svo hef ég verið að keppa í báðum flokkum, varð meira að segja Íslandsmeistari í fjallahjólreiðum 2017. Ég hef líka tekið að mér bæði þjálfun og kennslu og fleira. Ég þyrfti eiginlega svona sirka sjötíu og fimm klukkutíma í sólarhringinn til að komast yfir að gera allt sem mér finnst skemmtilegast.“
Spurð hvernig hún hafi tíma til að sinna þessu öllu saman segir Hrönn að það snúist um að forgangsraða því sem skipti mann máli og skipuleggja tíma sinn.
„Ég horfi til dæmis mjög lítið á sjónvarp,“ upplýsir hún. „Ég dett svo sem alveg inn í að horfa stundum á föstudagsmynd með krökkunum en ég næ sjaldan að fylgjast með einhverju sem er í sjónvarpinu.“
Hvað vakti áhugann á hjólreiðunum?
„Þetta byrjaði með að ég tók þátt í átakinu Hjólað í vinnuna 2012,“ segir Hrönn. „Það var virkilega flott framtak hjá íþróttahreyfingunni. Ég hélt síðan áfram að hjóla allt sumarið og sá svo að ég var á lélegu hjóli þannig að ég keypti mér betra hjól og hélt áfram að hjóla allan veturinn. Svo óx þetta og óx og endaði bara í tómri vitleysu, held ég,“ bætir hún við og skellihlær.
Þú hefur orðið algjörlega heltekin af hjólreiðunum?
„Jaaá, lífið snýst ansi mikið um hjólreiðar hjá mér,“ viðurkennir Hrönn. „Ég hef þrisvar sinnum tekið þátt í WOW Cyclothoninu, keppt á alls konar mótum og farið erlendis í æfingaferðir, þannig að þetta hefur verið mjög skemmtilegt. Ég hef ekki ennþá keppt erlendis en það kemur kannski að því.“
Spurð hvort að börnin deili hjólreiðaáhuga þeirra hjóna segir Hrönn að þau séu nú ekkert mjög áhugasöm en það eigi kannski eftir að breytast.
„Ég hef aðeins reynt að draga þau með út að hjóla,“ segir hún. „En þau hafa ekki verið sérlega ginnkeypt fyrir því að hella sér út í þetta. Kannski vegna þess að þetta verður svo öfgakennt hjá mér að þeim líst ekkert á að fara alveg þangað. Ég er samt ekki alveg búin að gefast upp á því að kveikja áhuga þeirra á hjólreiðum. Við förum mikið á skíði á veturna fjölskyldan og það hefur verið okkar fjölskyldusport að fara upp í fjöll og skíða. Tvö þeirra eru líka á snjóbrettum og okkur þykir það virkilega skemmtilegt sport.“
Kviknaði á orkutakka
Hrönn segist svo sem ekkert geta útskýrt það hvers vegna hjólreiðarnar heilluðu hana svona gjörsamlega, en hún hafi alltaf haft þann eiginleika að hella sér að heilum huga út í það sem vekur áhuga hennar.
„Það er eiginlega svona on/off takki á mér, held ég,“ segir hún hlæjandi. „Ég var reyndar ekkert alltof virk þegar ég var yngri og komst að því fyrir tilviljun þegar ég var orðin fullorðin að ég þjáist af mjólkurofnæmi. Um leið og ég tók allar mjólkurvörur út úr fæðunni var eins og kviknaði á einhverjum orkutakka og eftir það hef ég ekki stoppað. Ég var oft svo orkulítil og alltaf með exem og það uppgötvaðist bara fyrir hreina tilviljun þegar ég var komin yfir þrítugt að ástæðan væri mjólkuróþol. Samstarfskona mín benti mér á að hún hefði farið með son sinn, sem hafði verið með svipuð einkenni og ég, í greiningu og fengið þann úrskurð að hann væri með mjólkurofnæmi. Þannig að ég prófaði að taka mjólkurvörurnar út og snarlagaðist og hef forðast mjólkurvörur eftir það.“
Hrönn Ólína prýðir forsíðu Vikunnar sem kom í verslanir í dag og þar er hægt að lesa viðtalið í heild.
Tryggðu þér áskrift að Vikunni í vefverslun