Áramótabrennur hafa þekkst á Íslandi frá því að skólapiltar úr Hólavallaskóla söfnuðu saman tunnum og öðru timburrusli árið 1791 og kveiktu í á hæð sem þeir kölluðu Vulcan (eldfjall) en þar er sennilega átt við Landakotshæð. Fram að þeim tíma þótti timbur og annar eldiviður einfaldlega of dýrmætur til að sóa í slíkt.
Rúmlega hálfri öld síðar voru brennur orðnar nokkuð algengar og hefð fyrir því að dansa álfadans kringum þær. Sá siður á reyndar rætur að rekja til ársins 1871 þegar skólapiltar við Lærða skólann frumsýndu leikritið Nýársnótt en í því koma álfar við sögu. Piltarnir tóku sig síðan til á gamlárskvöld, ásamt stúdentum þaðan og frá Kaupmannahöfn, og klæddu sig upp sem álfa, gengu niður að Tjörninni í Reykjavík með blys í hendi, dönsuðu og sungu álfasöngva.
Þess má geta að í um þessi áramót verða áramótabrennur á tíu stöðum í Reykjavík, eins og verið hefur undanfarin ár. Upplýsingar um staðsetningu þeirra er að finna á vef Reykjavíkurborgar. Eldur er borinn að köstunum kl. 20.30 á gamlárskvöld á flestum brennum.