Söngleikurinn Slá í gegn er sýndur um þessar mundir í Þjóðleikhúsinu en verkið byggir á lögum eftir hljómsveitina Stuðmenn.
Það er óhætt að segja að öllu sé tjaldað til á Stóra sviði Þjóðleikhússins þar sem söngleikurinn Slá í gegn fylgir titli sínum.
Þrátt fyrir þunnan og fyrirsjáanlegan söguþráð nær hugvitsamleg leikstjórn Guðjóns Davíðs Karlssonar að draga fram það besta í öllum listamönnum sýningarinnar á réttum augnablikum.
Verkið segir frá þeim Binna og Helgu sem reka farandssirkus við litla ánægju einkadótturinnar Hörpu Sjafnar sem neyðist til að ferðast með þeim um landið í veikri von um að uppfylla æskudraum föður henar um sirkusstjórn. Þegar hér er komið sögu á sirkusinn leið um fáfarið bæjarfélag þar sem þorpsbúa dreymir jafnframt stóra drauma. Litla áhugaleikhúsið þar í bæ er um það bil að leggja lokahönd á uppfærslu sína á Gullna hliðinu en æfingarnar ganga vægast sagt illa. Þar fer sjálfskipaður leikstjóri hópsins, Sigurjón digri, fremstur í flokki en sjálfur vill hann helst leika öll hlutverkin. Í gagnkvæmu vonleysi ákveða fylkingarnar tvær, það er að segja leikfélagið og listamenn sirkussins að leiða saman hesta sína í þeirri einlægu von um að setja eitthvað stórfenglegt á svið og frumflytja fjöllistagjörning. Þegar sjálfur forsetinn boðar komu sína setur hópurinn svo allt í botn og þrátt fyrir heldur vonleysislega byrjun fer sagan að sjálfsögðu vel.
Leikmynd Finns Arnars Arnarssonar er hreint út sagt meiriháttar og búningar Maríu Th. Ólafsdóttur hver öðrum fallegri. Eflaust eru það sirkusáhrifin sem slá ryki í augun en hér voru allar erkitýpurnar mættar til leiks með skeggjuðu konuna og tattúveraða manninn í broddi fylkingar.
Sú nýbreytni undanfarin ár að fá á svið listamenn úr öðrum listgreinum tekst einstaklega vel upp í sýningu sem þessari þar sem fjöllistafólkið fær notið sín eðli söguþráðarins samkvæmt.
Það er jafnframt mikill fengur í danshöfundinum Chantelle Carey sem stýrir nú, meðal annarra nokkrum af þeim hæfileikaríkju drengjum sem blésu eftirminnilegu lífi í ballettdrenginn Billy hér um árið í öðru leikhúsi. Það verður spennandi að sjá þessa stráka stækka á sviðinu á komandi árum.
Lýsing Magnúsar Arnars Sigurðarsonar, sjóngervingar Inga Bekk sem og aðrar leikhúslausnir eru listilega leystar og þá sérstaklega töfrabragðið í lok sýningarinnar. Töfrar og leikhús eru svo sannarlega bannvæn blanda.
Tónlistin heldur sýningunni svo uppi með tónlistarstjórann Vigni Snæ Vigfússon fremstan í flokki en allir listamennirnir skila þessum sígildu slögurum með stakri prýði.
Það felst ákveðin spenna í sýningum sem þessum þegar handritið er óþekkt og eftirvæntingin hvort uppáhaldslagið muni koma, nær áþreifanleg eftir því sem líður á kvöldið. Hápunktarnir voru margir þó að lokasenan standi lagsamlega upp úr.
Umfjöllunin kom fram í 14.tbl Vikunnar.
Mynd / Hörður Sveinsson.