Anna Bretlandsprinsessa, sem fagnar 75 ára afmæli sínu í næsta mánuði, hefur lengi verið þekkt sem duglegasti konunglega fulltrúi Bretlands. En alvarlegt hestaslys síðasta sumar minnti hana harkalega á hversu viðkvæmt lífið getur verið.

Í júní 2023 var hún flutt í skyndi á gjörgæslu með heilahristing eftir slys á heimili sínu í Gloucester-skíri. Þar hafði hún gengið ein út til að gefa hænunum sínum, en varð fyrir höggi frá afturfótum hests, sem olli alvarlegum höfuðmeiðslum og mari.

Í viðtali fyrr á þessu ári viðurkenndi hún að hún myndi ekkert eftir atvikinu. „Þetta minnir mann bara á að þú veist aldrei hvað gerist, og þú gætir mögulega ekki náð þér. Það er eiginlega heppni ef maður getur haldið viti sínu. Í fyrra var ég mjög nálægt því að missa það. Þau segja: taktu hvern dag eins og hann kemur, og maður verður fyrir alvarlegri áminningu um að hver dagur er í raun bónus.“

Nú hefur heimildarmaður nákominn Önnu sagt við The Times að slysið hafi verið „miklu verra en gefið var upp opinberlega“, og að það hafi tekið hana langan tíma að ná sér að fullu. Þrátt fyrir það sneri hún aftur til starfa aðeins þremur vikum síðar, illa marinn vinstri kinn og auga, sem þykkur farði faldi.

Í kjölfarið sendu Vilhjálmur prins og Katrín prinsessa sjaldgæfa og persónulega kveðju á samfélagsmiðlum: „Ofurkona! Svo gott að sjá þig komna aftur svona fljótt. W&C x.“

Í júní síðastliðnum sneri prinsessan aftur á hestbakk í fyrsta sinn opinberlega síðan slysið átti sér stað, þegar hún tók þátt í Trooping the Colour, afmælishátíð Karls konungs. Þar reið hún í hefðbundnum búningi Blues and Royals, sem „gold stick in waiting“, ásamt prinsunum Vilhjálmi og Eðvarði.

Hesturinn sem hún reið, Noble, hafði áður vakið athygli fyrir að vera „óþekkur“ í sama viðburði árið áður.

Nýlega heimsótti prinsessan aftur gjörgæsludeildina á Southmead-sjúkrahúsinu í Bristol, þar sem hún hafði legið í fimm nætur. Þar hitti hún björgunarfólk og lækna sem sinntu henni, og þakkaði þeim fyrir með ræðu.

„Það er eiginlega mjög gagnlegt fyrir mig að hitta ykkur,“ sagði hún við starfsfólkið. „Því ég hef enga hugmynd um hvað gerðist, og raunar ekki heldur miklar minningar um að hafa verið hér. En ég veit að mér var sinnt af mikilli alúð, svo takk fyrir það. Það sem þið gerðuð virkaði greinilega, og bataferlið hefur verið fremur einfalt, sem ég er þakklát fyrir. Það er ekki alltaf þannig.“

„En á skrýtinn hátt er ég líka þakklát fyrir að muna ekki neitt, það hefur sína kosti. Þá getur maður bara haldið áfram.“