
Umræðan um innflytjendamál síðustu vikur hefur verið mjög triggerandi.
Náinn fjölskyldumeðlimur setti inn færslu í gær þar sem stóð m.a. að ,,Ísland er samfélag okkar allra en staðreyndin er sú að lýðfræðileg samsetning hópsins er ólík innfæddra og það eru því miður reglulega að stangast á ólíkir kynþættir og menningarhópar.”
Sem Íslendingur af blönduðum uppruna hef ég upplifað beina og óbeina fordóma síðan ég var barn. Þessi orðræða um ,,okkur” Vesturlandabúa og ,,hina” sem einhverjar andstæður sem geta ekki búið í sama samfélagi er orðin svo þreytt og er mjög skaðleg.
Ef að ,,kynþættir” og menningarheimar væru ekki að blandast, þá væri ég ekki hér og ekki börnin mín heldur. Mér finnst börnin mín heppin að fá að alast upp í fjölmenningarlegu umhverfi og það gerir þau umburðarlynd og víðsýn. Þegar fólk talar gegn blöndun menningarheima þá er það í raun tala gegn tilvistarrétti mínum og annarra Íslendinga af blönduðum uppruna.
Ég veit ekki hvort að fólk átti sig á því en útlendingaandúð hefur áhrif á okkur öll sem erum með blandaðan eða erlendan bakgrunn og þá sérstaklega fólk með dekkra hörund. Það tekur virkilega á að þurfa að upplifa sig sem annars flokks í eigin landi.
Og já ef einhver brýtur alvarlega af sér ætti það alltaf að hafa afleiðingar, sama hvaðan fólk kemur. En þegar verið er að setja alla undir sama hatt út frá menningu, trú, húðlit eða uppruna þá eru það fordómar.
Fólk sem neyðist til að flýja heimaland sitt hefur lagalegan rétt til að sækja um vernd í öruggu ríki og ef á reynir, höfum við þann sama rétt.
Ekki leyfa ótta að skyggja á rökhugsun og manngæsku.
Komment