Lárus Björn Svavarsson, sem margir þekktu úr götulífi Reykjavíkur á árum áður og fyrir eftirminnileg tilsvör og tiltæki, lést á sunnudag, 74 ára að aldri. Hann var betur þekktur undir gælunafninu Lalli Johns eftir samnefnda heimildarmynd Þorfinns Guðnasonar.

Lalli var annálað ljúfmenni, sem snemma var brotinn af kerfinu þegar hann var sendur í vistun á hinu alræmda vistheimili Breiðuvík, þar sem hann mátti þola ofbeldi og mikla harðneskju.

Þrátt fyrir langan afbrotaferil, sem að langmestu snérist um þjófnað, var Lalli afar vel liðinn af þjóðinni, þótti góðlegur, skemmtilegur í tilsvörum og hress.

Fjölmargir Íslendingar eiga sína sögu af Lalla Johns. Undirritaður blaðamaður var að skemmta sér í miðborg Reykjavíkur einhvern tíma í kringum 2005, með félögum sínum. Sótti blaðamaðurinn salerni á nærliggjandi bar í Austurstrætinu. Á leið aftur út til félaga sinna rakst hann á Lalla Johns inni á barnum, sem hann hafði aðeins séð í sjónvarpinu og á síðum blaðanna. Brást hann þannig við að hrópa upp yfir sig „Nei, Lalli Johns!“ Lalli, sem var álíka kenndur og blaðamaðurinn á þeim tíma, breiddi út faðminn og hrópaði: „Nei, blessaður!“ Hann faðmaði blaðamanninn fast og innilega, líkt og hann hafi verið að hitta löngu týndan vin. Svo hélt blaðamaðurinn ferð sinni áfram um stræti Reykjavíkur, með hlýrra hjarta en áður.

Sögur af Lalla Johns

Edda Björgvinsdóttir leikkona þekkti Lalla í fjölmörg ár en faðir hennar, Björgvin Magnússon kenndi honum í barnaskóla. Leikkonan skrifaði falleg minningarorð um Lalla á Facebook í dag þar sem hún segir meðal annars frá því þegar þau hittust á tröppum Þjóðleikshússins.

„Ég gleymi aldrei fallega vordeginum þegar ég gekk niður tröppurnar á vinnustað mínum Þjóðleikhúsinu, skömmu eftir að kvikmyndin um hann …